ภาพจำของคนส่วนใหญ่ที่มีต่อบังซอบิรหรือซอบีรีน ประกิจ วรกาญจน์ คือ เจ้าของร้านอาหารฮาลาลชื่อดังอย่างจันทร์เสี้ยว แต่ยังมีอีกหลายๆ มุมที่น้อยคนนักจักเคยสัมผัส ช่วงชีวิตหนึ่งเขาเคยเป็นนักธุรกิจส่งออกผู้ประสบความสำเร็จมีเงินผ่านบัญชีปีหนึ่งกว่า 250 ล้านบาท เคยเป็นอดีตล่ามภาษาอฺรับที่มีความชำนาญการแบบหาตัวจับยาก เป็นนักการศาสนาดีกรีนักเรียนเก่าอัลอัซฮัร รวมถึงเขายังเป็นนักเดินทางผู้แสวงหาความมหัศจรรย์ที่อัลลอฮฺ(ซ.บ.)สร้าง ผ่านสองล้อคันโตที่เรียกว่า บิ๊กไบค์ ซึ่งเป็นพ้อยท์สำคัญที่นำพาให้ทีมงาน BML มานั่งพูดคุยกันกับบังในวันนี้
ทุกครั้งที่มีโอกาส บังซอบิร พร้อมด้วยมอเตอร์ไซด์ BMW คู่ใจ ได้หมุนล้อออกเพื่อรื่นรมย์ชมความมหัศจรรย์ที่อัลลอฮฺ(ซ.บ.) ทรงสร้างขึ้นให้กับโลกใบนี้ สำหรับเขา การขี่บิ๊กไบค์เป็นมากกว่าการเดินทาง ระหว่างที่ล้อโตๆ หมุนไปนั้น เขาได้เปิดโลกทัศน์ เหมือนย่อโลกกว้างๆ ให้เล็กลง ในขณะที่ความคิดกลับกว้างขึ้น เขายังได้มิตรภาพจากเพื่อนแท้ที่ผ่านการคัดกรองจากความยากลำบาก รวมกลุ่มกันเป็น “มือบน” หยิบยื่นประโยชน์ให้กับสังคมและเพื่อนร่วมโลกที่กำลังเดือดร้อน
“เราอาจต่างจากคนส่วนใหญ่ในวงการบิ๊กไบค์ เป้าหมายของเรา ขี่เพื่อจะไปดูสิ่งที่พระเจ้าสร้าง เราเลือกที่จะดื่มน้ำเปล่า ไม่ดื่มเหล้า ดื่มเบียร์ ไม่กินของฮาราม ไม่มีเรื่องผู้หญิง ขณะเดียวกัน เราก็ละหมาด ผมมองว่า พระเจ้าไม่ได้ห้ามเราขี่มอเตอร์ไซด์ ขึ้นอยู่กับว่า ขี่แบบไหน ไปอย่างไร ไปดูในสิ่งที่ถูกสร้าง ภูเขา ทะเล ชั้นฟ้าและแผ่นดิน ขี่ไปหาคนจน ถ้าเราไม่ออกไปขี่ เราก็ไม่มีทางเห็นอะไร บางคนอาจจะมองว่า การขี่มอเตอร์ไซด์เป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่ผมกลับเชื่อว่า ในทุกความไม่ดีนั้น ก็ยังมีสิ่งดีๆ ซ่อนอยู่ การขี่มอเตอร์ไซด์ ทำให้เราได้เห็นโลกจริงๆ คนรวยที่ไม่เคยลำบาก เมื่อมาขี่มอเตอร์ไซด์ก็ได้รู้จักความลำบาก นอกจากนั้นได้ท่องเที่ยว ได้เปิดความคิดตัวเองแล้ว ยังทำให้ผมได้เพื่อน และได้ช่วยสังคมด้วย
บังซอบิรขยายความของการได้เพื่อนว่า “เมื่อไปสัมผัสความลำบาก ตกทุกข์ได้ยากด้วยกัน นิสัยจริงๆ ของแต่ละคนจะออกมา ว่า จะเห็นแก่ตัวแค่ไหน จะทิ้งกันไหม จากคนกลุ่มหนึ่งที่มีจำนวน 50-60 คน สุดท้ายแล้ว จะคัดกรองออกไปเหลือเพียงไม่กี่คน ถามว่า ทำไมคนขี่มอเตอร์ไซด์ถึงรักกันมาก เพราะมอเตอร์ไซด์ไม่มีเหล็กหุ้มเหมือนรถยนต์ การพลาด จึงหมายถึงความตาย ทำให้ทุกคนต้องคอยดูแล เกื้อกูลกัน คนหนึ่งมีปัญหา คนอื่นๆ ต้องหยุดทันที”
สามสิบกว่าปี นับจากวันแรกๆ ที่แอบขี่มอเตอร์ไซด์ของพ่อตอนอายุเพียง 13 ปี ขี่ไป-กลับจากบ้านย่านถนนตกไปเรียนหนองจอก หรือ 8 ปีเต็มที่ไคโร จนเรียนจบกลับมา มีการงานมั่นคง เขาแทบไม่ห่างจากมอเตอร์ไซด์ ตลอดเวลาที่ยาวนานดังกล่าว ทำให้เขาประจักษ์แก่ใจว่า นี่คือสิ่งเดียวที่ทำเขาให้ไปได้ไวและไปได้ทุกที่ ทำให้ระยะทางของประเทศไทยสั้นลง ร่นเวลาลงกว่าครึ่งหากเปรียบกับการเดินทางแบบอื่นๆ
ทุกครั้งออกทริปต่างจังหวัด ไม่ว่าจะขึ้นเหนือ ล่องใต้ ไปอีสาน กลุ่มคนรักมอเตอร์ไซด์ BMW ของบังรีน จึงเลือกที่จะจุนเจือสังคมผ่านการศึกษาของเด็กในถิ่นทุรกันดาร “เพราะกลุ่มของเรามีทั้งพุทธและมุสลิม ถ้าจะทำบุญที่วัด มุสลิมเราก็ไปไม่ได้ พอจะไปทำบุญสุเหร่า คนไทยพุทธก็ทำไม่ได้ ก็เลยจบลงที่การศึกษา ซึ่งศาสนายอมรับทั้งคู่ ก็เลยพยายามไปตามโรงเรียนที่ทุรกันดาร ไปเตะบอลกับเด็กประถม ออกเงินกันซื้อจักรยานให้เด็กที่เรียนดี ซื้อรองเท้า ซื้อเสื้อผ้า อุปกรณ์กีฬา ถือว่า ไปทำประโยชน์”
ต่อคำถามที่ว่า ทำไมต้องเป็น BMW?
ซอบิรตอบว่า “เสน่ห์ของ BMW อยู่ที่สมรรถนะและความปลอดภัย ถ้าพูดถึงรถแนวทัวร์ริ่ง ก็ต้องบีเอ็ม วิ่งทางไกล แรงต้นอาจจะมาช้า แต่แรงปลาย ล้อนิ่ง ควบคุมง่าย ไม่มีสะท้านขึ้นมือ วิ่งไกลอย่างไรก็ไม่มีเมื่อย ไม่มีล้า และเป็นรถที่ช่วยเราในการขับขี่ รถอื่นๆ ที่ใช้โซ่ เมื่อถอนคันเร่ง รถจะไหล แต่ถ้าเป็นบีเอ็ม ถอนคันเร่ง เพลาจะดึงให้ความเร็วลดลง พวกผมส่วนใหญ่จะขี่กันเกิน 200 กม./ชั่วโมง ถ้าพลาดก็หมายถึงตาย ที่ผ่านมา BMW ช่วยผมไว้เยอะ เคยเจอเหตุการณ์หลายครั้งที่น่าตื่นเต้น ถ้าไม่ใช่ BMW คงไม่ได้มานั่งคุยอย่างนี้
